Historija hemije

Historija hemije predstavlja vremenski period počev od antičkih vremena do danas. Od 1000. p.n.e. civilizacije su koristile tehnologije koje će kasnije činiti osnovu za različite današnje grane hemije. Primjeri uključuju izdvajanje metala iz ruda, izrada grnčarije i keramike, fermentaciju piva i vina, izdvajanje hemikalija iz biljaka za liječenje, proizvodnja parfema, pretvaranje masnoća u sapune, pravljenje stakla i izlijevanje legura poput bronze.

Protonauka hemije, alhemija, bila je neuspješna u objašnjavanju prirode materije i njenih tranformacija. Međutim, izvodeći eksperimente i bilježeći rezultate, alhemičari su postavili mnoge temelje za modernu hemiju. Distinkcija se počela javljati kada je sačinjena jasna razlika između hemije i alhemije u djelu Roberta Boylea iz 1661. The Sceptical Chymist  (Skeptični hemičar). Iako su i alhemija i hemija proučavale materiju i njene preobrazbe, hemičari su posmatrani pravim naučnicima koji primjenjuju naučne metode pri svom radu.

Za hemiju se smatra da je postala prava nauka nakon što je Antoine Lavoisier objavio svoje radove, razvivši zakon o konzervaciji mase, koji je zahtijevao pažljivo mjerenje i količinsko posmatranje hemijskih fenomena. Historija hemije je usko povezana sa historijom termodinamike, naročito kroz radove Willarda Gibbsa.^[1]

1. ^ Selected Classic Papers from the History of Chemistry